Tá ið vit missa ein kæran

Sorgarbundin menniskju hava hjálp fyri neyðini. Tá ið tey ganga einsamøll og hugsa um sorgina, eru tað so nógvir nívandi og órógvandi tankar, sum herja á.

Nakrar av hesum trupulleikum havi eg tikið upp í hesi bók í teirri vón, at koma onkrum syrgjandi til hjálpar. Í øllum førum er ynski mítt, at lesarin, millum reglurnar, skal kenna ta fatan og tann kærleika, sum honum so hjartaliga leingist eftir. 

Í ljósglæmuni frá Guðs orði kann okkara svárasta sorg verða ein vend úr myrkastu nátt til vónarinnar morgunglæmu.